Dames 1, AHC’31 – DSS (zondag 27-02)
Het liefst sla ik een verslag van deze wedstrijd over. En ik denk dat al mijn medespeelsters het daarmeeeens zullen zijn. Maar nadat ik Sabina had beloofd een stukje te schrijven, bedacht ik me dat deze wedstrijd
ook een wijze les is geweest voor de komende tijd: trainen!
De vorige wedstrijd tegen DSS wonnen we met 14-10. Moniek had goede hoop en was er zeker van dat we
ook deze wedstrijd konden winnen. Helaas misten we vijf speelsters van ons eigen team. Marije, Esther en
Rosalie waren gelukkig bereid om ons team te versterken. Vanaf het eerste fluitsignaal waren we steeds al
een stap te laat. DSS3 maakte hier meteen gebruik van en binnen tien minuten stonden we al 1-6 achter.
Onze verdediging was slecht en de break-outs vlogen ons om de oren. De communicatie tussen ons was ver
te zoeken.
Het begin van de tweede helft ging wel iets beter en DSS scoorde minder doelpunten. Toch konden we niet
op tegen de conditie van de dames uit Heemskerk. Ik geloof dat de eindstand 9-24 was, maar ik weet het
eigenlijk niet eens zeker. Ik kan in ieder geval zeggen dat we met veel punten hebben verloren. Wij waren na
de wedstrijd allemaal gesloopt en drie keer raden hoe dat komt. In de afgelopen twee maanden hebben we
nauwelijks, volgens mij niet één keer, met een compleet team getraind en veel speelsters hebben last gehad
van blessures, een griepje opgelopen of zijn op vakantie geweest.
Met spierpijn in mijn armen en benen zit ik hier nu op mijn bank te typen. Ja, ook ik heb een conditie van nul.
Ik moet daarom ook zeggen dat deze wedstrijd ons met de neus op de feiten heeft gedrukt. Wij moeten
werken aan de team spirit en allemaal weer gaan trainen!!
Ellen
