AHC31/Westsite vs Fulmen Fidelitas

In het seizoen dat niets vanzelf gaat, gaat niets vanzelf. Wijze woorden van iemand die zichzelf graag wijs noemt nadat hij een totaal redundante opmerking maakt, gewoon omdat het kan.

Ons combinatieteam is slecht begonnen. Ik me niet kan heugen ooit 4 wedstrijden achter elkaar te verliezen. Het is echter wel gebeurd. Ik troost mijzelf met het idee dat ik er bij 1 van die wedstrijden niet bij was. Maar ook wanneer ik er wel bij ben gaat het niet beter. Sterker nog, ik heb in tijden niet zo belabberd gehandbald. Hoe zat het ook alweer,… ‘na het zuur komt het ….’  Nog zuurdere…

Fulmen Fidelitas heeft een erg jonge ploeg. Snelle jongens die veel rennen. Zo veel zelfs dat ik me afvraag of dat wel gezond voor je is, zelfs op die leeftijd. Gelukkig speelden zij niet zo slim en bleven wij deze wedstrijd altijd wel scoren. Groot makken van ons is dat wij in veel wedstrijden de bekende 10 minuten dip hebben. 10 minuten waarin je niet scoort. Vaak op cruciale momenten. Zonder nergens in uit te blinken konden wij zondag gelukkig wel Fidelitas van ons af handballen.

Het gevoel dat elk punt deze competitie erg belangrijk gaat zijn is een gevoel dat mij net zo vreemd is als 4 keer achter elkaar verliezen. Van een leien dakje gaat helaas niets meer en zelfs tegen zo’n onervaren ploeg als zondag spelen we voornamelijk tegen onszelf. Jammer, want gezien de hoeveelheid handbal die we in ons team hebben is dat totaal niet nodig. Op naar onze volgende beproeving. Zo voelt handballen tegenwoordig… Als een beproeving!