Wedstrijdverslag 9 november AHC ’31 – VIDO door Andrea

Ondanks het verlies van de vorige week reden we zondagmiddag met goede moed naar Purmerend. Hier zou de wedstrijd plaats vinden tegen VIDO, een club die bekend staat om het gewaagde en ietwat ruwe spel. Na een korte tijd te hebben gekeken naar een wedstrijd van twee teams van jonge meiden konden wij beginnen met de warming-up. Voor mij persoonlijk was dit het moment om te testen of ik last zou krijgen van mijn voet, die ik tijdens de training dinsdag helaas had gekneusd. Alleen tijdens het sprinten ontstond een lichte steek, verder viel het mee.

Tijdens het korte introductierondje van de beide teams bleek dat de meiden van VIDO zich met een hoop gebrul aan ons presenteerden. Niets van aantrekken, klonk er vanuit onze kant. Laat ze maar op het veld bewijzen of ze echte tijgers zijn. AHC 31′ startte goed en wist in de eerste helft zelfs een tijd lang voor te staan (onder andere door een mooi doelpunt van Karlijn!). Een penalty die werd genomen door Janieke ging veilloos de hoek in van het doel. Zou het net zo’n wedstrijd worden als de eerste, toen wij de tegenstander met 13-11 versloegen? Veel tijd om bij deze vraag stil te staan was er niet, want één ding werd al snel duidelijk: de meiden van VIDO schuwen niet van een duwtje of wat getrek. De hoeken van AHC werden niet zelden fysiek vastgezet, waardoor een gevecht ontstond om de bal bij je te houden.

Langzamerhand verschoof de stand en waren wij het die achter stonden. In de rust werd nog even benadrukt dat we geen one menshows moeten nastreven maar teamspel. Ook communiceren is iets waar we nog aan moeten werken. Schreeuw welk nummer je dekt, laat je horen! Na de rust gloorde er hoop, maar helaas mocht het niet baten en raakte AHC steeds meer achter. Uiteindelijk hebben we verloren met 14-9. Alhoewel VIDO de scheidsrechter een beetje aan hun kant leek te hebben, accepteren we ons verlies. Want hoe lang zijn we eigenlijk een team? Nauwelijks een maand. Oefening baart kunst!